Kitap Müzesi’nden
Bir Kitap Birkaç Paragraf
Bir öğrenci deneme sınav sonucu yüzünden üzgündü yanıma geldiğinde.”Bu sonuç ben değilim, saçmaladım, o kadar çalıştım ve hiçbir şey yapamadım, kafam almıyor işte, her şeyi berbat ediyorum, bana güvenen herkesi yüzüstü bırakıyorum hep…” daha bir sürü olumsuz şey söylüyordu kendine.
Bu durumla sık karşılaşan ve konuyla alakalı yakın zamanda birkaç makale okumuş biri olarak ona şunu sordum:
Bu halde bir arkadaşın yanına gelse tepkin ne olur, ona nasıl davranır, neler söylerdin?
Saymaya başladı birbir olumlu şeyleri.Önce bakışlarını sonra duruşunu düzeltip kabul, teselli ve destek içeren cümleler dizdi. Birdenbire şefkatli birine dönüşmüştü.
Peki dedim şimdi bunları bir bir kendine söyleyebilirsin.Buna öz şefkat deniyor.
Konuştuklarımıza kulak misafiri olan bir hocam yaklaşımımı beğendiğini söyleyerek kitaplığından bir kitap uzatıp, al işine yarayacaktır dedi. Bu, @z.zeynepselvilicarmikli‘nın #pembefilidüşünme kitabıydı.
Başkalarına karşı ne kadar da nezaketliyiz… ya kendimize?
Zihnimizdeki düşüncelerle savaşıyor muyuz?
Özgüven mi, özsaygı mı, öz şefkat mi?
Yediklerimizin tadının farkında mıyız… Ya kokuların,sesin,dokuların, gördüklerimizin?
Hep geçmiş ya da gelecekte miyiz, Ne kadar şimdideyiz?
Yazarın kişisel deneyim ve hikayeleriyle, derin mesleki bilgisiyle bezediği eserinde değindiği bazı konular:
-Deneyimsel Kaçınma
-Gözlemleyen Ben
-Psikolojik Esneklik
-İnsan Zihni(Hikaye Anlatıcısı)
-Direnç ve Kabul
-Bilinçli Farkındalık
-Öz şefkat
-Hedefler ve Değerler
Öğrenciye, hocama ve Zeynep hocaya teşekkürler.